O crecemento vexetativo do Estado español descendeu ata 1998, debido a unha taxa de natalidade moi baixa: o índice sintético de fecundidade alcanzou a cifra de 2,1 fillos por muller en 1981 -que permitía exclusivamente a taxa de remplazo ou o crecemento cero- e continuou descendendo ata alcanzar o seu valor mínimo en 1998: 1,24 fillos por muller. Dende esta data a natalidade experimentou unha lixeira recuperación atribuída, básicamente, á inmigración, xa que a poboación mantén o seu comportamento "malthusiano" ou restrictivo da natalidade. A inmigración colabora a este aumento da natalidade, sobre todo, polo incremento de mulleres en idade fértil, dado que a súa fecundidade, inicialmente máis alta, tende a achegarse á española. Así, o número de fillos por muller das estranxeiras pasou de 2,3 en 1996 a 1,80 en 2006, polo que se prevé que esta recuperación da natalidade será transitoria.
 |
| Evolución histórica da estructura por idades da poboación española. |
O outro exente dinamizador da evolución demográfica é a mortalidade, que se manten en cifras moi baixas, aínda que ascende lixeiramente desde 1982, debido ao envellecemento da poboación. Polo tanto, trátase dun aumento "aparente" causado polo incremento do número de anciáns, posto que a mortalidade real continua descendendo, como o demostra o aumento da esperanza de vida.
Naturalmente, a nova situación demográfica produce novas situacións sociais e a aparición de novos problemas, que os Estados occidentais terán que resolver en breve.
Algúns destes problemas comenzan a visulizarse agudizados e impulsados pola enésima crise do sistema capitalista. No caso de España o goberno planea unha reforma do sistema de pensións, coa intención de favorecer a saída da crise.
Ningún comentario:
Publicar un comentario